با افزایش کرنش، سلولهای نابجایی کوچکتر می شوند، اما به نظر می رسد که در کرنش واقعی حدود 15 درصد دارای یک اندازه حدی کمتر از یک میکرون باشند. کرنش پلاستیک اضافی منجر به افزایش تدریجی غیر هم جهتی در عرض دیواره سلولها شده و یک تیزشدن تدریجی در دیواره ها ایجاد می گردد که حاکی از وجود نظم پایدارتری درون ساختار نابجایی است. استحکام آلیاژهای آلومینیومی در محلول، میزان کرنش سختی را افزایش میدهد. اتمهای آلومینیوم مانع بازیابی دینامیکی در طی کار سرد شده و باعث ایجاد کرنش سختی از طریق تکثیر نابجاییها میشود.
مس عمدتا به منظور افزایش استحکام به آلومینیوم افزوده می گردد. با افزایش میزان مس، بسته به چگونگی توزیع آن، افزایش مداومی در سختی، استحکام و بالاخص انعطاف پذیری آلومینیوم ایجاد می شود. در طی پیرسازی آلیاژهای آلومینیومی، اتمهای Cu بصورت دسته هایی درون مناطق دیسکی شکل دو بعدی، معمولا به قطر ۳۰و بر روی صفحات زمینه تشکیل می شوند