روش اولا یک شیوه غيراقتصادی برای تولید پروفیل آلومینیوم ترمال بریک با قطر داخلی کمتر از ۲۰ میلیمتر است زیرا، طول ماندرل، نبایستی بیش از ۷ تا ۸ برابر قطر باشد.
در پاره ای موارد، بیلت های توخالي مي تواند مورد استفاده قرار گیرند.
روش دوم که باعث حذف عملیات سوراخکاری بلد هنگام اکستروژن مي شود و امکان استفاده از بیلت های بزرگتر برای تولید لوله های با قطر داخلی بیشتر، فراهم می آید.
تجربه نشان می دهد که مزایای اقتصادی روش اول بیش از هزينه عملیات توخالی ساختن بیلت ماشین کاری است. بنابراین شیوه معمول برای تولید لولای آلومینیومی، استفاده از بیلت های ریخته گری شده توپر روش اول است.
تولید انواع پروفیل آلومینیومی به شیوه کشیدن سرد نیز انجام میشود که دقت ابعادی بالاتر، امکان تولید لوله های با ضخامت کمتر و ایجاد درصدی کار سختی در آلیاژ های غیر قابل عملیات حرارتی، از مزایای این راهکار است. تفاوت قطر لوله های قابل تولید در این دو روش کشش سرد و اکستروژن به قابلیت کشش سرد آلیاژ مربوطه بستگی دارد. نکته ای که باید همواره مورد توجه قرار گیرد آن است که سرعت تولید با افزایش ضخامت دیواره لوله افزایش می یابد. اما، در عوض ميزان کش مورد نیاز برای تولید لوله با طول برابر نیز افزایش می یاید. بنابراین، همیشه یک مقدار بهینه برای ضخامت وجود دارد که در آن هزینه اکستروژن و كششي سرد به حداقل می رسدانجام عملیات حرارتی نهایی لوله هابرای مثال تنش گیری و جز گونه هايي که به عنوان مقاطع استاندارد اکسترود می شوند برای لازم است.